راههای کاهش سختی آب
سختی آب یعنی وجود نمک های انحلال پذیر کلسیم، منیزیم، آهن، منگنز، روی و آلومینیم در آب. مهم ترین مشکلاتی که آب سخت به وجود می آورد عبارت است از :
- هدر رفتن صابون و مواد کف زا
- ایجاد رسوب در جداره درونی دیگ های بخار و لوله ها
- رسوب کردن در پارچه و لباس بر اثر شستشوی مداوم
- لک دار شدن ظروف شیشه ایی
برای سختی زدایی از آب و سبک کردن آن چهار روش کلی وجود دارد که عبارت است از
1. استفاده از مواد شیمیایی برای جدا کردن یون های کلسیم منیزیم موجود در آب
2. جانشین کردن یون های کلسیم و منیزیم آب با سدیم، با استفاده از رزین های طبیعی تبادلگر یون (زئولیت)
3. استفاده توام از هر دو روش بالا
4. استفاده از نیروی مغناطیس
5. و . . . .
کاهش سختی آب
استفاده از مواد شیمیایی برای جدا کردن یون های کلسیم و منیزیم
برای جدا کردن یون های کلسیم و منیزیم، از چند ماده شیمیایی مانند آهک، کربنات سدیم، کربنات باریم، فسفات سدیم و... استفاده می شود.
استفاده از آهک
سختی زدایی با استفاده از آهک: آهک را به طور معمول به صورت آب آهک یا شیر آهک به کار می برند، این ماده نخست با گاز CO2 آزاد در آب واکنش می دهد و به کربنات هیدروژن کلسیم ( بی کربنات کلسیم) تبدیل می شود که درآب انحلال پذیر است و خود سبب افزایش یافتن میزان سختی آب می شود.
استفاده از کربنات سدیم
در مواردی که پس از حذف سختی کربناتی، آب هنوز دارای سختی غیر کربناتی باشد، می توان از کربنات سدیم Na2CO3 برای حذف یون های کلسیم و منیزیم موجود در آب استفاده کرد. به این ترتیب یون کلسیم به کربنات کلسیم و یون منیزیم به هیدروکسید منیزیم تبدیل می شود که هردو در آب حل نمی شوند، بلکه ته نشین و به آسانی از آب جدا می شوند.
استفاده از هیدروکسید سدیم
به جای آهک یا کربنات سدیم، می توان از هیدروکسید سدیم برای زدودن سختی کربناتی و سختی غیر کربناتی آب استفاده کرد.
استفاده از کربنات باریم
در مورد آب های سخت که سختی آنها از نوع غیر کربناتی است و مقدار سولفات های کلسیم، منیزیم و سدیم آنها زیاد است، می توان از کربنات باریم برای حذف این نمک و تبدیل آن به سولفات باریم و کربنات کلسیم که هردو انحلال ناپذیر هستند، استفاده کرد.
استفاده از فسفات سدیم (Na3PO4)
از فسفات سدیم می توان برای زدودن سختی آب استفاده کرد. زیرا این نمک می تواند نه تنها یون های کلسیم و منیزیم، بلکه یون های منگنز و آهن را نیز به فسفات های انحلال پذیر تبدیل کند.
استفاده از رزین مبادله گر یون ها برای زدودن سختی
با استفاده از روش شیمیایی به منظور سختی زدایی، یون های فلزی کلسیم، منیزیم منگنز، آهن و... را می توان تا حدی از آب جدا کرد و آب را سبک نمود. اما در این روش نه تنها آنیون های مزاحم موجود در آب حذف نمی شوند، بلکه بر مقدار برخی از آنها افزوده می شود.
این آنیون ها به ویژه کربنات، بی کربنات، سولفات و... گاهی دشواری های بیشتر از دشواری ناشی از سختی آب به وجود می آورند. از این رو پژوهشگران از دیرباز برای جدا کردن این گونه یون ها، تلاش کرده اند و راه چاره را در استفاده از رزین ها یافته اند.
انواع رزین های طبیعی مبادله گر یونی
این رزین ها که با نام عمومی زئولیت ها معروف اند، نخستین بار توسط دانشمند سوئدی بنام کرونشتد مورد بررسی قرار گرفتند و خاصیت مبادله گری یون ها در آنها کشف شد. زئولیت ها همگی ترکیب های طبیعی از نوع آلومینیوم سیلیکات های آبدار کاتیون های حجیم قلیایی و جامد های بی رنگ، سفید، زرد یا قرمز هستند. هفت نوع مهم از این رزین ها که شناخته شده اند، عبارت اند از:
- تامسونیت
- ناترولیت
- شابازیت
- هارموتوم
- استیلیت
- بربوستریت
- پتیلولیت
برای دریافت اطلاعات در خصوص سختی گیر می توانید به بخش محصولات آب آریاب مراجعه فرمایید.
شرکت زادآب به عنوان تولیدکننده تجهیزات آب و فاضلاب آماده ارائه مشاوره رایگان به شما عزیزان می باشد. در صورت نیاز به مشاوره با کارشناسان ما تماس حاصل فرمایید.
021-55256411-12
09223345280